حسابرس هنگام تدوین طرح کلی حسابرسی باید سطح اهمیت را برای صورتهای مالی به عنوان یک مجموعه واحد تعیین کند.
سطح اهمیت و اهمیت آن درحسابرسی
حسابرس
هنگام تدوین طرح کلی حسابرسی باید سطح اهمیت را برای صورتهای مالی به عنوان یک
مجموعه واحد تعیین کند. اگر در شرایط خاص واحد تجاری، یک یا چند گروه معاملات،
مانده حسابها یا موارد افشای خاصی وجود داشته باشد که در صورت تحریف آنها به
مبالغی کمتر از سطح اهمیت تعیین شده برای صورتهای مالی به عنوان یک مجموعه واحد،
به طور منطقی انتظار رود که تصمیمات اقتصادی استفاده‌کنندگان صورتهای مالی را تحت
تأثیر قرار دهد، حسابرس باید سطح یا سطوح اهمیت مورد استفاده برای آن گروه
معاملات، مانده حسابها یا موارد افشای خاص را تعیین کند.
حسابرس باید اهمیت در اجرا را با هدف ارزیابی
خطرهای تحریف با اهمیت و تعیین ماهیت، زمان‌بندی اجرا و میزان روشهای حسابرسی
لازم، تعیین کند.
تجدید نظر در سطح اهمیت با پیشرفت کار حسابرسی
چنانچه حسابرس با پیشرفت کار حسابرسی به
اطلاعاتی دست یابد که در صورت آگاهی از آن در زمان شروع حسابرسی، سطح اهمیت
متفاوتی را تعیین می‌کرد، لازم است در سطح اهمیت برای صورتهای مالی به عنوان یک
مجموعه واحد بازنگری کند.در موارد مقتضی لازم است سطح یا سطوح اهمیت مربوط به گروه
معاملات، مانده حسابها یا موارد افشای خاص نیز بازنگری شود.
چنانچه حسابرس هنگام اجرای عملیات حسابرسی به
این نتیجه برسد که لازم است سطح اهمیت پایین تری را برای صورتهای مالی به عنوان یک
مجموعه واحد نسبت به سطح اهمیت تعیین شده اولیه در نظر گیرد(و یا در مورد سطح یا
سطوح اهمیت مربوط به گروه معاملات، مانده حسابها یا موارد افشای خاص نیز به چنین
نتیجه‌ای دست یابد)، وی باید علاوه بر تعیین ضرورت بازنگری در سطح اهمیت در اجرا،
مناسب بودن ماهیت، زمان‌بندی و میزان روشهای حسابرسی را بررسی کند.
جهت محاسبه سطح اهمیت در حسابرسی بطریق زیر عمل میشود:
متوسط
جمع داراییها و فروش (درآمد) را در نرخ های زیر اعمال میشود:
تا 1
میلیارد ریال
3 درصد
تا 10
میلیارد ریال نسبت به مازاد 1 میلیارد ریال 2.5 درصد
تا 100
میلیارد ریال نسبت به مازاد 10 میلیارد ریال 2 درصد
تا 1000
میلیارد ریال نسبت به مازاد 100 میلیارد ریال 1.5 درصد
بیش از
1000 میلیارد ریال نسبت به مازاد 1000 میلیارد ریال 1 درصد